طلوع دوباره

سلام به دوستای خودم.
ممنون از اونهایی که تو این چند روز دوریه من رو تحمل کردن.
ممنون از اونهایی که با تسلیت خودشون من رو دلداری دادن.مخصوصا دوستای عزیزم: کشک۳ ،پرستو ،آرمین ،گل وتگرگ،مریم.
زندگی ما آدم ها خیلی عجیبه !
اصلا تصور اینکه لحظه آینده چه اتفاقی ممکنه بیفته رو نمیشه کرد.
باید سعی کنیم همیشه بهترین کار رو در زمان حال انجام بدیم.یعنی اینکه هیچ کس رو از خودمون نرنجونیم و به هیچ کس بدهکار نباشیم.مخصوصا خدا.
بعضی وقتها فکر میکنم که خیلی احساساتی هستم.کسی رو که حتی یک بار ندیدمش بهش احساس نزدیکی میکنم .به احساسم هم باور عجیبی دارم یعنی فکر میکنم چیزی رو که حس میکنم خیلی به واقعیت نزدیکه.
چرا بعضی ها فکر میکنن نباید دردشون و مشکلشون رو به کسی بگن؟ فکر میکنن اینطوری باعث عذاب و دردسر دیگران میشن در حالی که این کارشون بیشتر باعث عذاب و ناراحتی اونهایی میشه که دوسشون دارن.
بهر حال آفتاب باز طلوع کرده ایندفعه هم میخواد پر نور تر از همیشه بتابه.
تقدیم به دوستای عزیز:
   
                     تو ای شکوهمند من
                     شکوه دلپسند من
                     تو آن ستاره بوده ای 
                     که مهر آسمان شدی
                     ز مهر برتر آمدی
                     فراز کهکشان شدی

                     به دره ها نگاه کن
                     به ژرف دره ها نگر 
                     به تکه سنگهای سرد
                     به ذره ها نگاه کن

                     به من بتاب
                     که سنگ سرد دره ام
                     که کوچکم
                     که ذره ام

                     به من بتاب
                     مرا ز شرم مهر خویش آب کن
                     مرا به خویش جذب کن
                     مرا هم آفتاب کن .