ارزش انسان
واقعا ما آدما چرا اینطوری هستیم؟
چرا اینقدر راحت به خودمون اجازه میدیم که ارزش انسان ها رو پایین بیاریم.
چقدر راحت در مورد دیگرون قضاوت میکنیم.
چقدر راحت با چند کلمه آبروی آدمی رو میبریم.
مگه ما کی هستیم؟
ملاک سنجش ارزش آدما چیه؟
یاد این شعر حمید مصدق میوفتم:
دشتهای آلوده ست
در لجنزار گل لاله نخواهد روئید
در هوای عفن آواز پرستو به چه کارت آید ؟
فکر نان باید کرد
و هوایی که در آن
نفسی تازه کنیم
گل گندم خوب است
گل خوبی زیباست
ای دریغا که همه مزرعه دلها را
علف کین پوشانده ست
هیچکس فکر نکرد
که در آبادی ویران شده دیگر نان نیست
و همه مردم شهر
بانگ برداشته اند
که چرا سیمان نیست
و کسی فکر نکرد
که چرا ایمان نیست
و زمانی شده است
که به غیر از انسان
هیچ چیز ارزان نیست
تنها خدا ارزش واقعی آدمها رو میدونه.
نظر تو چیه؟
