ای بابا نمیتونم که ننویسم.
مینویسم،تعمییراتم انجام میدم.
هر چند قبلش باید به قولی که به دوست جون دادیم عمل کنیم.
تابستونم هم که خراب شد رفت. واحد برداشتم .هر روز از ساعت ۸ صبح تا ۳ ظهر  اونم تو این هوا که فولاد ذوب میشه!!!!
بعدشم که اهالی خانواده تشریف میبرن مسافرت و ما هم طبق سنت چند ساله اخیر به درجه رفیع ناتوری (نگهبانی) نائل میشیم.
ولی هر طور شده آخر شهریور میرم مسافرت یه هوایی عوض کنم.
امروزم که تو دانشگاه ،سونای مختلط!! مردم ،ولی چه فایده که باز یکشنبه باید برم زنبیل بزارم تو صف و مسابقه دو بدم.
از پسر بودنم خیلی خوشحالم ولی بعضی وقتها دوست دارم دختر میبیدم!
وبلاگ میزنیم همه میرن تو وبلاگ دخترا نظر میدن.با جدیدترین متد پاچه خواری ،پاچه استادا رو میخوارونیم میزنن تو ریپمون.دختره میره یه ناز یه عشوه ،کش دل استاد میبره و فله ای نمره میده.
ای خدا ما چه گناهی کردم ؟
یادش بخیر ۴ سال چه حالی دادم به این ممد رحیمی(رییس سازمان سنجش) دیگه من داشتم میشدم اسطوره مقاوت و پر رویی.میخواستن از من تندیس بسازن بزارن سر در دانشگاهها به عنوان نماد مقاومت و استواری در کنکور
تا اینکه دیگه این عبدلی خودمون( عبدالله جاسبی) گفت بیا پیشه خودمون حالشو ببر
ما هم رفتیم اینجا....
جالبیش اینه که من چون ۴ سال کنکور دادم دیگه بدنم بهش عادت کرده و این روزا دلهره و اضطراب دارم.
ناگفته نماند من هر ۴ سال قبول شدم ولی یا غیر انتفاعی یا شبانه یا اونی که  دوست نداشتم.
امیدوارم همه تو زندگیشون موفق باشن.
قربون همه شما که افتخار میدن میاین اینجا و خیلی از شما نظر نمیدین.